မိရုိးဖလာျမန္မာ့နတ္သမုိင္းေၾကာင္းစစ္တမ္း

မိရုိးဖလာ ျမန္မာ့ နတ္သမုိင္းေၾကာင္းစစ္တမ္း 

ewfrsm;tm;udk;uG,faomt,l0g'onf jrefrmEkdifiHüomr[kwfyJ urÇmt&yf&yf&Sd a'otoD;oD;wGif acwftqufqufu tESHYtjym;xGef;um;cJYonf/ ewfwkdYudk vlrsm;rS udk;uG,fMuonfrSm rdrd wkdYxufydkrkddaom wef;ckd;tmPm&SdaMmif;udk ,kHMunfaomaMumifhjzpfonf/ ewfudk;uG,fjcif;onf urÇmOD;tpuwnf;u a’otoD;oD;rS vlrsKd;wkdif;ü&SdcJYjyD; vlrsKd;toD;oD;wkdYonf 4if;wkdY\aexkdif&ma'o&Sd wefckd;&Sdonf [k ,lq&aom ewfrsm;udk trnfrsKd;pkHay;í ukd;uG,fcJYMuonf/

ကမၻာ့ေဒသအသီးသီးမွ နတ္မ်ား

ေရွးေခတ္ ဂရိလူမ်ဳိးမ်ားက 4င္းတုိ႔၏ နတ္ကို ဇု ဟုလည္းေကာင္း ေရာမလူမ်ဳိးမ်ား က ဂ်ဴပီတာ ဟုလည္းေကာင္း ယဟူဒီလူမ်ဳိးမ်ားက အဒိုေနဟုလည္းေကာင္း ခရစ္ယာန္ တုိ႔က ဂ်ီဟုိးဗား ဟုလည္းေကာင္း နာမည္မ်ားအသီးသီေပး ျပီး ကိုးကြယ္ခဲ႔ၾကသည္။ ေရွးအခါက လူမ်ားႏွင့္ လူူရုိင္းမ်ားသည္ နတ္မ်ား ကို အလြန္ယုံၾကည္ခဲ႔ျပီး ကိုးကြယ္မႈျပဳခဲ႔ ၾကသည္။ ၄င္းတုိ႔ကိုးကြယ္ ခဲ႔ေသာနတ္မ်ား မွာ အမ်ားအျပားရွိခဲ႔သည္။ 

ေရွးေခါတ္လူသားတုိ႔က ေနမင္းကို ေန႔အခါ အလင္းေရာင္ရေသာေၾကာင့္ ေနနတ္သား ညအခါ လမင္းကို အလင္းေရာင္ရေသာေၾကာင့္ လနတ္သား  မုိးရြာေသာအခါ လူတုိ႔ပူအုိက္ျခင္းမွသက္သာျပီး သစ္သီး၀လံမ်ား ဖြံ႕ျဖဳိးတုိးတက္လာ သည္ကိုယုံၾကည္ေသာေၾကာင့္ မုိးနတ္သား ေတာင္မ်ား တြင္ သစ္ပင္မ်ား ေပါက္ေရာက္ေပးသျဖင့္ေတာင္ေစာင့္နတ္ စသျဖင့္ ကိုးကြယ္ၾကရာမွ နတ္အေရအတြက္ တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာခဲ႔သည္။ ေရွးေခတ္လူသား တုိ႔သည္ ၄င္းတုိ႔ ကိုးကြယ္ေသာနတ္အားလုံးသည္ ေကာင ္းကင္တည္းဟူေသာဖခင္ႏွင့္ မိခင္တည္း ဟူေသာမဟာပထ၀ီေျမ ၾကီးမွ  ေမြးဖြားလာသည္ ဟု အယူအဆ ရွိကာေကာင္းေကာင္ႏွင့္ ေျမၾကီးအားနတ္ ဘုရား မ်ားဟုပင္ ယူဆလွ်က္ရွိၾကေပသည္။

         လူတုိ႔သည္ ၄င္းတုိ႔ထက္ တန္ခုိးအာဏာ ပိုမိုၾကီးမားေသာ နတ္မ်ားထံတြင္ ၄င္းတုိ႕၏ကိစၥမ်ားျပီးေျမာက္ေစရန္အတြက္ အကူအညီမ်ားေတာင္းခံေလ့ရွိၾကသည္။ ကမၻာဦး ကလူမ်ား ကိုးကြယ္ေသာနတ္မ်ားသည္ လူမ်ားကဲ့သို႔ပင္ စိတ္ဆုိးတတ္ မနာလုိ၀န္တုိတတ္ ရန္ညိဳးထားတတ္ၾကသျဖင့္ လူမ်ားမွနတ္မ်ားအား စားဦးစားဖ်ားမ်ားကို ပူေဇာ္ပသ ျပီး ၄ငး္တုိ႔ အခက္အခဲမ်ားကို အကူအညီေတာင္းခံေလ့ရွိၾကသည္။

 ျမန္မာႏုိင္ငံမွ နတ္မ်ားသမုိင္း အစ
                                  ထုိ႔အတူ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္လည္း ပုဂံေခတ္ အေနာ္ရထာ မင္းလက္ ထက္မတုိင္မီက ေထရ၀ါဒဗုဒၵဘာသာ သာသနာရွိခဲ႔ေသာ္လည္း မဟာယာနဗုဒၵဘာသာ ၀င္တု႔ိ မႏၱရယာန ၊ တႏၱယာန ၊ အရည္းၾကီးမ်ားလႊမ္းမုိးခဲ႔ ျပီးနတ္ကိုးကြယ္မႈသည္ လုိအပ္သည္ထက္ ပိုျပီး  ေရွ႕တန္းေရာက္ခဲ႔သည္။ ေအဒီ ၄ရာစု ေသလည္ေၾကာင္မင္း (၂၆၆-၃၀၉) လက္ထက္မွစျပီး မင္းႏွင့္တကြ ျပည္သူမ်ားကိုးကြယ္ျခင္းခံရေသာ မင္းမဟာဂီရိနတ္ ေမာင္ႏွမမ်ား၏ အရွိန္အဟုန္သည္ အလြန္ပင္ျမင့္မားခဲ႔သည့္အခ်ိန္ျဖစ္သည္။  ထုိအခ်ိန္က နတ္ကိုးကြယ္သူမ်ားသည္ မိမိတုိ႔၏ အိမ္ေရွ႕ တြင္နတ္ကြန္း နတ္အိမ္မ်ားေဆာက္ျပီး နတ္ရုပ္မ်ားထည့္သြင္းကာ ေန႕စဥ္ေန႕စဥ္ အစားအစာကို တင္ေျမွာက္ပသပူေဇာ္ခဲ႔သည္။   ထုိကဲ႔သို႔ နတ္ကိုးကြယ္မႈမ်ား အလြန္အကၽြံ ေရွ႕တန္းေရာက္ခဲ႔ျပီး နတ္ႏွင့္ လူ ပုံမွန္ဆက္ဆံေရးထက္ ေက်ာ္လြန္လာခဲ႔ေသာေၾကာင့္ အေနာ္ရထာဘုရင္ လက္ထက္တြင္ မင္းမိန္႕ျဖင့္ နတ္ကြန္းမ်ား နတ္အိမ္မ်ားကို ဖ်က္ဆီး ကာနတ္ရုပ္မ်ားကုိ စုစည္းကာ သံႀကိဳးျဖင့္ ခ်ည္ကာပုဂံ ေရႊစည္းခုံဘုရား တံတုိင္းအတြင္း ေထာင့္တစ္ေထာင့္တြင္ ယေန႔တုိင္ ေတြ႔ျမင္လွ်က္ရွိသည္ ။

အတြင္း (၃၇) မင္း ႏွင့္ အျပင္၃၇ မင္း နတ္ခြဲျခားပုံ 

 ထုိအခ်ိန္မွစျပီး ေရႊစည္းခုံတံတုိင္းအတြင္းထားခဲ႔ေသာနတ္မ်ားကို အတြင္းသုံးဆယ့္ခုနစ္မင္းဟု သတ္မွတ္ေခၚေ၀ၚခဲ႔ျပီး ေရႊစည္းခုံဘုရား တံတုိင္းအျပင္ဘက္တြင္ ထားရွိေသာနတ္မ်ားကုိ အျပင္သုံးဆယ့္ခုနစ္မင္း ဟု သတ္မွတ္ေခၚေ၀ၚခဲ႔ၾကသည္ ။ ပုဂံေခတ္က အတြင္းသုံးဆယ့္ခုနစ္မ်ားသည္ သုံးဆယ့္ခုနစ္မင္း ျပည့္ခဲ့ေသာ္လည္း အျပင္သုံးဆယ့္ခုနစ္မင္းနတ္မ်ားမွာ ၂၂ ပါးသာ ရွိခဲ႔ျပီး ေတာင္ငူေခတ္ေရာက္ေသာအခါမွ အျပင္၃၇မင္း နတ္၃၇ မင္းျပည့္ခဲ႔သည္ဟု မွတ္တမ္းစာမ်ားတြင္ေတြ႔ရသည္။ အတြင္းႏွင့္ အျပင္ဟူေသာေ၀ါဟာရသည္ ေရႊစည္းခုံ ဘုရားတံတုိင္းအျပင္ဘက္ ႏွင့္ အတြင္းဘက္ တည္ေနရာကို အစြဲျပဳျပီးျဖစ္ေပၚလာရျခင္း ျဖစ္ျပီး အာဋာနာဋိယ သုတ္ႀကီးတြင္ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ နတ္စစ္သူႀကီး ၃၇ ပါးကို အတုယူကာ ပုဂံေခတ္ နတ္ကိုးကြယ္သူမ်ားက အတြင္းအျပင္ ဟူေသာေ၀ါဟာရႏွင့္တြဲဖက္ကာ အတြင္း ၃၇ မင္းႏွင့္ အျပင္ ၃၇ မင္း နတ္ဟုသတ္မွတ္ခဲ႔ဟန္တူေပသည္။ 
             ထုိေခတ္က ျပည္သူမ်ား၏နားတြင္ ၃၇ ဂဏန္း သည္ဘာသာေရးႏွင့္ေလာကီ ပညာရပ္မ်ား အသီးသီးတြင္   ျမင္ျမင့္မားမား ေနရာယူခဲ႔ေသာေၾကာင့္ အတြင္း၃၇ မင္းႏွင့္ အျပင္ ၃၇ မင္း ဟူေသာအမည္မ်ား တြင္က်ယ္လာသည္ဟုယူဆႏုိင္ေၾကာင္း မွတ္တမ္းအခ်ဳိ႕ တြင္ေတြ႔ရပါသည္။ 

(ဆက္ေရး ရန္က်န္ပါေသးသည္။)